Bu gün ilk defa beni bahçeye çıkardılar.
Güneşli bir gün yürümek istemediğimi söyledim. Yürümelisiniz diye ısrar
ettiler. Ne için dedim? bakakaldılar yüzüme tekrarladım Ne için ? Tekerlekli
sandalye getirip beni oturtular. Kucağıma da battaniye sıkıca örttüler
üşütmemeliymişim. Üşüyordum oysaki ne kadar sararlarsa sarsınlardı. Çok
üşüyordum. Damarlarımdan kanım buz gibi akıyordu nicedir. Saçlarımı açtım
göğsümün üstüne iki yanıma dağıldılar yere düşen cansız bir beden gibi. Öyle
kaldılar hemşire eğildi tarayalım ister misiniz ? dedi usulca benden onay almak
istercesine. Hayır dedim. net bir ifade ile. Usul usul ardımdan sürükledi
sandalyeyi. Etrafıma bakındım diğerlerine. İdafelerine hepsinin gözlerinde bir
anlam yakalamaya çalıştım konuşuyorlar mı diye baktım. Hiçbiri konuşmuyordu .Ne
zaman susmuşlardı. Başımı öne eğdim etrafta bakmaya değecek bir şey yoktu.
Nefesim daraldı dönelim dedim uyumak istiyorum. Hemşire bu sefer kararlı
ittirmeye devam etti ve hava almalısınız inanın iyi gelecek.
Başım önde bahçeye
giden koridorda camlardan sızan güneş ışığı dışında bir karanlık bir güneş
derken bahçe. Hemşireden bir kağıt ve kalem istedim. Yazmalıydım. Uzun zamandır
yazmamıştım yazamamıştım. Hemşire benden çok uzaklaşmadan doktordan onay almak
için yanına gitti. Ben diğerleri gibi değildim artık iyileşmiştim. Mantıklı
sorular sormaya başlamıştım. Onlara göre mantıksızdı sorularım benim için
mantıklı ama sorduğum için de mantık arıyorlardı sorularımda bir eylemdi beynim
için. Hemşire gitti. Kafamı kaldırdım iyice etrafa baktım konuşak bir canlı
ardım. Çiçek böcek kedi köpek insan ne olursa. Bir ifade bana anlatacak
hikayesi olan biri bir canlı... işte ordaydı çiçeklerin arasında solup yere
düşmüş çiçeklerle oynuyordu bana baksın istedim konuşayım istedim bakmadı elzemdi
yaptığı iş onca. Bence bana bakmalı konuşmalıydı benimle. Ama onu izlemek bile
ayağa kalkmamı sağladı . Hemşire beni görmüş olacak ki bana doğru seğirtti.
Doktor onu durdurdu. Ben kediye doğru bir adım attım. Kedi beni görmedikçe bir
adım daha attım yanına varmıştım beni görünce ürktü önce bıraktı oyununu. Baktı
gözlerime benim ona zarar vermeyeceğimi anlayana kadar indirmedi gardını
hareket etmedi sonra tekrar döndü oyununa. Arada bir de bana baktı. Ben
gülümsedim. O oynadı. Yüzüm acıdı gülerken ne zamandır gülmemiştim. Elimi
uzattım dokunmak istedim hemşire birden koştu yetişti ardımdan. Kedi korktu
kaçtı. Döndüm ve hemşireye bağırmak istedim gözlerimden ateş çıkıyordu. "ilk defa
dedim...." Hemşire bekliyordu sevinçle konuşacağım için tepki verebildiğim
için. Sustum. Uyumak istiyorum dedim sandalyeme oturdum. Doktor yanıma
gelmiyordu. Uzaktan hep bana bakıyordu. Kağıt kalem vermemişlerdi bana bugün.
Zamanı değildi onlar için. Zamanıydı benim için. Odama geldim. Yatağıma yattım.
Uyudum uyudum uyudum.. Uyuduğumda farklı bir dünya farklı bir yaşam
yaşıyordum. Orda uyuyordum ,burda uyanıyordum. Bu odada. Yüzümü
hiç görmedim güzel miydim bilmiyordum ayna yoktu odamda cam yoktu. Kendime
zarar verebileceğim herşeyi toplamışlardı etrafımdan. Onlar için doğruydu; benim
için yanlış.
Siyah saçlarım vardı iri dalgalı , Uzun parmaklarım vardı rüyamda gördüğüm esmer kadınınkiler gibi ince uzun
parmaklar. Sessizdim burda hiç konuşmuyordum rüyamda bir HAYAT yaşıyordum uyandığımda
yorgun oluyordum gördüklerimden. O yüzden hiç konuşmuyordum. Orda mıydı
gerçekliğim burda mı ? bilemiyordum. O kaybolmuşluk... O yüzden ben konuştuğumda
seviniyordu hemşire ilerleme kaydettiğim için. Diğer odalardakiler de hiç
konuşmuyordu. Gözleri dahil. Benimkiler konuşuyor muydu acaba ?
Ertesi gün beni yine bahçeye çıkardılar yine
kağıt kalem istedim vermediler. Anlayamadım kağıt ve kalemle nasıl kendime
zarar verecektim? Sustum istemedim. Rüyamda yazarım ne varsa içimdeki dedim. Evet
beni orda engeleyemezdi kimse. Sustum planımı yaptım. etrafımı izledim
anlamasınlar diye de ısrarcı olmadım. Derken seni gördüm. Bahçeye bi tek beni
çıkartıyorlar sanıyordum. Sende ordaydın. Seni tanıyordum. Beni tanıyordun.
Yanıma geldin gözlerimizle başladık konuşmaya çok mutlu oldum - saçlarımı
açtım- Gözlerimi kıstım. Ben şaşkındım
sen değil. Sonunda dedin. Sonunda buldum seni. Tanıyordum seni. Beni
tanıyordun.....
Devam edecek.... mi? (isterseniz evet )
Saylıcakla ;)
