Arkası Yarın mı ?

             Bu gün ilk defa beni bahçeye çıkardılar. Güneşli bir gün yürümek istemediğimi söyledim. Yürümelisiniz diye ısrar ettiler. Ne için dedim? bakakaldılar yüzüme tekrarladım Ne için ? Tekerlekli sandalye getirip beni oturtular. Kucağıma da battaniye sıkıca örttüler üşütmemeliymişim. Üşüyordum oysaki ne kadar sararlarsa sarsınlardı. Çok üşüyordum. Damarlarımdan kanım buz gibi akıyordu nicedir. Saçlarımı açtım göğsümün üstüne iki yanıma dağıldılar yere düşen cansız bir beden gibi. Öyle kaldılar hemşire eğildi tarayalım ister misiniz ? dedi usulca benden onay almak istercesine. Hayır dedim. net bir ifade ile. Usul usul ardımdan sürükledi sandalyeyi. Etrafıma bakındım diğerlerine. İdafelerine hepsinin gözlerinde bir anlam yakalamaya çalıştım konuşuyorlar mı diye baktım. Hiçbiri konuşmuyordu .Ne zaman susmuşlardı. Başımı öne eğdim etrafta bakmaya değecek bir şey yoktu. Nefesim daraldı dönelim dedim uyumak istiyorum. Hemşire bu sefer kararlı ittirmeye devam etti ve hava almalısınız inanın iyi gelecek. 

                 Başım önde bahçeye giden koridorda camlardan sızan güneş ışığı dışında bir karanlık bir güneş derken bahçe. Hemşireden bir kağıt ve kalem istedim. Yazmalıydım. Uzun zamandır yazmamıştım yazamamıştım. Hemşire benden çok uzaklaşmadan doktordan onay almak için yanına gitti. Ben diğerleri gibi değildim artık iyileşmiştim. Mantıklı sorular sormaya başlamıştım. Onlara göre mantıksızdı sorularım benim için mantıklı ama sorduğum için de mantık arıyorlardı sorularımda bir eylemdi beynim için. Hemşire gitti. Kafamı kaldırdım iyice etrafa baktım konuşak bir canlı ardım. Çiçek böcek kedi köpek insan ne olursa. Bir ifade bana anlatacak hikayesi olan biri bir canlı... işte ordaydı çiçeklerin arasında solup yere düşmüş çiçeklerle oynuyordu bana baksın istedim konuşayım istedim bakmadı elzemdi yaptığı iş onca. Bence bana bakmalı konuşmalıydı benimle. Ama onu izlemek bile ayağa kalkmamı sağladı . Hemşire beni görmüş olacak ki bana doğru seğirtti. Doktor onu durdurdu. Ben kediye doğru bir adım attım. Kedi beni görmedikçe bir adım daha attım yanına varmıştım beni görünce ürktü önce bıraktı oyununu. Baktı gözlerime benim ona zarar vermeyeceğimi anlayana kadar indirmedi gardını hareket etmedi sonra tekrar döndü oyununa. Arada bir de bana baktı. Ben gülümsedim. O oynadı. Yüzüm acıdı gülerken ne zamandır gülmemiştim. Elimi uzattım dokunmak istedim hemşire birden koştu yetişti ardımdan. Kedi korktu kaçtı. Döndüm ve hemşireye bağırmak istedim gözlerimden ateş çıkıyordu.  "ilk defa dedim...." Hemşire bekliyordu sevinçle konuşacağım için tepki verebildiğim için. Sustum. Uyumak istiyorum dedim sandalyeme oturdum. Doktor yanıma gelmiyordu. Uzaktan hep bana bakıyordu. Kağıt kalem vermemişlerdi bana bugün. Zamanı değildi onlar için. Zamanıydı benim için. Odama geldim. Yatağıma yattım. Uyudum uyudum uyudum.. Uyuduğumda farklı bir dünya farklı bir yaşam yaşıyordum. Orda uyuyordum ,burda uyanıyordum. Bu odada. Yüzümü hiç görmedim güzel miydim bilmiyordum ayna yoktu odamda cam yoktu. Kendime zarar verebileceğim herşeyi toplamışlardı etrafımdan. Onlar için doğruydu; benim için yanlış. 

                   Siyah saçlarım vardı iri dalgalı , Uzun parmaklarım vardı rüyamda gördüğüm esmer kadınınkiler gibi ince uzun parmaklar. Sessizdim burda hiç konuşmuyordum rüyamda bir HAYAT yaşıyordum  uyandığımda yorgun oluyordum gördüklerimden. O yüzden hiç konuşmuyordum. Orda mıydı gerçekliğim burda mı ? bilemiyordum. O kaybolmuşluk... O yüzden ben konuştuğumda seviniyordu hemşire ilerleme kaydettiğim için. Diğer odalardakiler de hiç konuşmuyordu. Gözleri dahil. Benimkiler konuşuyor muydu acaba ?

                 

                  Ertesi gün beni yine bahçeye çıkardılar yine kağıt kalem istedim vermediler. Anlayamadım kağıt ve kalemle nasıl kendime zarar verecektim? Sustum istemedim. Rüyamda yazarım ne varsa içimdeki dedim. Evet beni orda engeleyemezdi kimse. Sustum planımı yaptım. etrafımı izledim anlamasınlar diye de ısrarcı olmadım. Derken seni gördüm. Bahçeye bi tek beni çıkartıyorlar sanıyordum. Sende ordaydın. Seni tanıyordum. Beni tanıyordun. Yanıma geldin gözlerimizle başladık konuşmaya çok mutlu oldum - saçlarımı açtım-  Gözlerimi kıstım. Ben şaşkındım sen değil. Sonunda dedin. Sonunda buldum seni. Tanıyordum seni. Beni tanıyordun.....

                   Devam edecek.... mi? (isterseniz evet )

Saylıcakla ;)