Benim dünyamda kötüler kazanmaya devam ediyor. ne kadar çamurları varsa saça saça. Benim dünyamda yaptığım tüm seçimlerin ceremesini çekiyorum sessizce. Kararlarımın neticelerine katlanarak ve sorumluluğunu bilerek. Kötüler kazanıyor. Ben debelenip duruyorum. Değiştirmeye çalıştıklarım var ve denedim de belki yeterince inanmadım değiştirebileceğime ama sonunda başarısız oldum. Bunu da kabul ediyorum. Benim dünyamda davutlar kötüler kazanmaya devam ettikçe ben kaybediyorum.
Kızgınım. Ve de kırgın. Yalnızım çok. Sessizim çok. Bu kadar çok varken. olması gerekenler YOK.
Aslında hayat ne kadar basit ve ne kadar değerli . Nasıl yaşamak istediğinle alakalı herşey . Büyüttüğün kadar küçülüyorsun kendi hayatında. Kendini düşünmezsen seni kimse düşünmüyor önemsemiyor. benim dünyamda kötüler mutlu. İstediklerini alıyorlar. Ben yeterince doğru isteyemiyor muyum acaba?
Bu sabah gazetede bir yazı gördüm belki sende gördün ama dikkat etmedin baktın da görmedin. Ama bir kez daha hayatı kendimize yine kendimiz zorlaştırdığımızı beklentilerimizin , hırslarımızın esiri olduğumuzu kanıtlayan fotoğraf bu. bu fotoğrafta ben huzur ve mutluluk gördüm hayata tutunma bağlanma herşeye rağmen. az ile yetinme. birlikte olmanın güzelliği. 22 yıl bu kanalizasyon deliğinde beraber yaşamak yaşabilmek. Ve Çiftin tek talebi bir hava sirkülasyonu için yeni bir “rögar kapağı”.Peki biz şımarıklar ne için günlerimizi gecelerimizi helak ediyoruz. Neler istiyoruz bekliyoruz hayattan ve ne fedakarlıklar yapıyoruz hiç uğruna. ömrümüz geçip giderken. ne kadarı bizim. ne kadarı bu kadar huzurlu ve yeterli.
Hava karanlık ve yağmurlu ve soğuk. Ama elbet güneş açacak güneşi çoktan batmış olanlara bile. Elbet farkına varacaklar yaptıkları hataların. Elbet . Umarım ?
Saylıcakla kalın ?
