Kafam Kocaman! |
yüzeyde yüzüyorum artık
|
uyum göstermeye çalıştıkça
uyumsuz diyorlar bana
|
saçımı çekiyor küçük kızlar
sonrada hıh!! diyorlar
|
anlamaz suratla bakıyorum
onlara
|
sonra dönüyorum bir kulaç
daha atıyorum
|
anlamak için biraz daha
yaklaşıyorum yüzeye
|
yüzeye yaklaştıkça
|
ben ben değilim artık
|
saçmalıyorum
|
eğreti duruyor her
hareketim her sözüm batıyor sanki
|
e öyle de olunca böyle olmaz deniyor
|
oyunu bilmiyorum
|
kurallardan nefret
ettiğimden
|
ama sıkı sıkı kurallara
bağlı yaşıyorum
|
bu tezatlık hayatımın her
yerinde
|
beynimin
|
kızıyorum
|
küsüyorum bende
|
ama aptal balıklar gibi
unutuveriyorum sonra
|
bana biçilmiş hayatı
giyiyorum üstüme
|
olmuyor olmuş gibi
yapıyorum
|
oyuncuydum ya hani ben
?
|
çok da yeteneksizmişim
meğerse
|
şaşmamak lazım
|
şaşırtmak
|
kedi olup uyuyasım var gerine gerine
|
kendim olasım var
|
ben kimdim onu bile hatırlayamıyorum
artık
|
ne yapardım
|
nasıl yaşardım
|
küçük kız büyük şehre kaçtı
kötü yola düştü sanırım
|
içimde büyük bir hüzün var
|
birini kaybetmişim gibi
sanki
|
ve korkuyorum itiraf etmeye
|
sanırım kendimim
kaybettiğim
|
Translate
26 Temmuz 2012 Perşembe
bla bla bla...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder